INDAH HIJAU COLLECTION

indah hijau collection ada menjual tudung 3 layer..

murah..murah.murah..

 

indah hijau collection ada menjual tudung 3 layer..

tudung = Rm50.00
tudung + keronsang = Rm55.00
**free postage

berminat boleh PM saya di 018-9895536

**untuk melihat lebih banyak koleksi tudung kami.. boleh klik disini  http://www.facebook.com/pages/Indah-Hijau-Collection/617324524960664  

atau taip indah hijau collection di facebook

CETUSAN MINDA HIJAU SAYA

Minggu 12

*kanak-kanak dan seni*

KANAK-KANAK DAN SENI

Sejak mula dilahirkan kanak-kanak telah mula melahirkan perasaan-perasaan dirinya. Mereka mula mengenali dunia luar menerusi nalurinya. Dunia pertama yang disedarinya ialah ibunya. Menangis merupakan percubaannya menghubungi manusia disekitarnya. Melukis merupakan salah satu daripada “permainan-permainan membangun” yang amat digemari sekali oleh kanak-kanak. Ia merupakan faktor penting bagi pendidikan murid di sekolah. Sejak bermula masa kanak-kanak lagi mereka telah menampakkan kegemaran begini.

Kira-kira pada umur 3 tahun atau pada masa sebelumnya lagi anak-anak kecil sudah gemar melukis menggunakan kertas dan pen atau menggunakan arang atau kapur.Yang dibuatnya hanyalah corengan-corengan untuk meniru orang-orang dewasa yang pernah dilihatnya melukis atau menulis. Perbuatan melukis ini barangkali juga akibat keinginan kanak-kanak untuk bergerak. Bentuk corengan itu bergantung kepada tekanan pen ke atas kertas dan caranya memegang pen itu. Garis-garis yang tidak ketahuan bentuknya itu nampaknya memberikan kepuasan hati kepada pelukis kecil itu. Hal inilah yang mendorongkan kanak-kanak untuk melukis berulang-ulang. Lukisan itu belum dapat disebut lukisan yang sebenarnya. Corengan itu belum mempunyai maksud. Tetapi bagi kanak-kanak mereka menganggap corengan yang dibuatnya itu sudah benar-benar menyerupai manusia, binatang atau benda-benda. Jadi lukisan itu cepat sahaja ditunjukkan kepada orang dewasa kerana menganggap lukisannya itu telah selesai. 

Kanak-kanak dilahirkan dengan mempunyai sifat yang dinamik serta berkembang mengikut fitrah semula jadi proses tumbesaran mereka. Hasil kerja seni visual yang dihasilkan berfungsi sebagai alat komunikasi dan merupakan refleksi pemikiran kanak-kanak.

(a) Melukis sebagai Medium Komunikasi[/b]
Lukisan merupakan bentuk komunikasi awal kanak-kanak sebelum mereka berupaya untuk bertutur. Ianya dijadikan alat perhubungan yang berkesan untuk berinteraksi.

(b) Melukis sebagai Cara Mencapai Kepuasan Diri
Melukis merupakan aktiviti yang mampu memberikan kepuasan kepada kanak-kanak. Melalui lukisan, kanak-kanak dapat meluahkan perasaan dan emosi selain dapat membina kekuatan otot. Aktiviti sebegini juga dapat membantu menajamkan daya intuisi kanak-kanak.

(c) Melukis untuk Meningkatkan Daya Penguasaan Kendiri (Self Esteem)
Aktiviti melukis dapat memberikan kepuasan kepada kanak-kanak dalam meluahkan apa yang dilihat lalu dipindahkan semula dalam bentuk dan rupa imej yang unik mengikut tahap pemahaman mereka. Melalui aktiviti melukis, kanak-kanak dapat meningkatkan daya sensitiviti pancaindera.

PERSONALITI DAN BAKAT KANAK-KANAK YANG BERSENI DAPAT DILIHAT?
   
Orang seni dianggap mempunyai sifat peka, sensitif, gila-gila, sukar dijangka dan berkecenderungan membuat penilaian diri bagi memperbaiki kelemahan. Individu yang mempunyai sifat-sifat itu sejak kanak-kanak lagi memiliki personaliti yang menarik. 

Aktiviti-aktiviti seni yang menerapkan nilai-nilai murni dalam pembelajarannya akan membentuk personaliti dan bakat kanak-kanak yang sempurna. Menerusi latihan yang  berterusan, akan dapat memberi kemahiran psikomotor dalam penghasilan kerja seni.
   
Guru seni berperanan membantu membentuk personaliti dan bakat murid-murid melalui kegiatan seni yang dilakukan di dalam bilik darjah. Melalui bakat yang ada dalam diri, murid-murid akan menjadi seorang yang profesional dalam menghasilkan karya seni. 

Tidak mustahil murid-murid itu akan menjadi seorang artis atau pereka yang terkenal. Mungkin juga seniman yang unggul. Oleh itu, pembentukan personaliti yang baik melalui kerja-kerja seni mampu melahirkan individu yang berbakat dan profesional.

Minggu yang sibuk….

Minggu         : 12

Hari             : Rabu

Tarikh         : 16 Mei 2012

Masa            : 09:00 pm

          Kelas pada minggu ini berjalan seperti biasa… emmm.. kejutan yang saya dapat apabila mendapat berita bahawa kami akan dipersembahkan kepada pensyarah jabatan kami.. emmm.. nampaknya kami kenalah membuat persediaan sebaiknya.. saya harapkan ia berjalan dengan baik nanti..

          Oh..ya, saya ingin berkongsi sesuatu pada minggu, ia berkaitan dengan apa yang dibincangkan bersama P. Afzan tadi iaitu tentang penderaan seorang kanak-kanak di United Kingdom (terlupa nama) hehehe.. perkara tersebut ialah berkaitan dengan akta kanak-kanak. Saya rasakan hal ini sangat penting apabila pada masa kini kerap kali kedengaran tentang penderaan dan pembunuhan kanak-kanak.

          Sebagai guru yang prihatin seharusnya kita tahu tentang hak-hak kanak-kanak dan keadilan untuk mereka.

Akta Kanak-Kanak 2001

Akta Kanak-Kanak 2001 (Akta 611) (selepas ini dirujuk sebagai Akta 611) hanya mula berkuatkuasa pada 1 Ogos 2002, walaupun ia telah diluluskan pada tahun 2001. Akta 611 telah memansuhkan tiga statut^[1] yang lain, iaitu Akta Mahkamah Juvana 1947, Akta Perlindungan Kanak-Kanak 1991 dan Akta Perlindungan Wanita dan Gadis 1973, dan telah menggabungkan undang-undang berkenaan pemeliharaan, perlindungan dan pemulihan kanak-kanak.

Artikel ini mengkaji beberapa aspek undang-undang keluarga dan membuat satu perbandingan di antara Akta 611 dan undang-undang yang sedia ada berkenaan dengan aspek tersebut, dan melihat sama ada Akta 611 telah mengukuhkan lagi undang-undang berkenaan perlindungan kanak-kanak dan dalam melindungi kepentingan-kepentingan mereka.

Takrif “Kanak-kanak”

Akta 611 telah mendefinisikan kanak-kanak dalam seksyen 2 sebagai:

a) seseorang yang di bawah umur 18 tahun; dan

b) berhubung dengan prosiding jenayah, seseorang yang sudah mencapai umur bagi tanggungjawab jenayah sebagaimana yang ditetapkan dalam seksyen 82 Kanun Keseksaan.

Oleh itu Akta 611 terpakai kepada semua kanak-kanak yang berumur di bawah 18 tahun, selain daripada dalam sesuatu prosiding jenayah. Ini adalah selaras dengan Akta Umur Dewasa 1971^[2] yang menetapkan

umur dewasa sebagai 18 tahun. Definisi kanak-kanak berbeza dari satu Akta ke Akta yang lain. Misalnya:

a) Seksyen 87 Akta Membaharui Undang-Undang (Perkahwinan dan Perceraian) 1976^[3] (selepas ini dirujuk sebagai AMU) memberi takrifan kanak-kanak sebagai seseorang yang berumur di bawah 18 tahun.

b) Takrif kanak-kanak di bawah Akta Pengangkatan 1952⁴ ialah seorang yang belum berkahwin dan di bawah umur 21 tahun.

c) Akta Penjagaan Kanak-Kanak 1961^[5] pula membahagikan tafsiran kanak-kanak kepada dua, iaitu bagi kanak-kanak Islam, umur dewasa adalah 18 tahun, manakala bagi kanak-kanak bukan Islam, umur dewasanya adalah 21 tahun.

Walaupun berlainan di antara satu sama lain, statut-statut di atas telah dengan jelas memberikan takrif kanak-kanak. Akan tetapi, terdapat beberapa statut yang tidak memberikan takrifan kanak-kanak. Oleh sebab itu, mahkamah terpaksa memberikan definisinya sendiri apabila mendengar sesuatu kes yang berkenaan statut tersebut. Misalnya, dalam kes Kulasingam v Rasammah,^[6] mahkamah dikehendaki menentukan maksud “kanak-kanak” kerana Akta yang relevan kepada kes ini, iaitu Akta Perempuan Bersuami dan Kanak-kanak (Nafkah) 1950^[7] (selepas ini dirujuk sebagai “Akta 1950”) senyap. Mahkamah telah memutuskan bahawa oleh kerana Akta 1950 senyap mengenai takrif “kanak-kanak”, maka Akta Umur Dewasa 1971 terpakai.

Pemeliharaan Kanak-Kanak

Walaupun Akta 611 tidak memperuntukkan bagi hak-hak penjagaan atau pemeliharaan secara nyata, ia boleh disirat dari beberapa seksyen dalam Bahagian V. Seksyen 18 memperuntukkan bagi pengambilan kanak-kanak yang memerlukan pemeliharaan dan perlindungan ke dalam jagaan sementara oleh mana-mana Pelindung^[8] atau pegawai polis.

Seksyen 19 memperuntukkan bahawa setiap kanak-kanak yang diambil ke dalam jagaan sementara hendaklah dibawa ke hadapan Mahkamah Bagi Kanak-Kanak dalam masa 24 jam. Subseksyen (2) memperuntukkan bahawa jika tidak mungkin seorang kanak-kanak dibawa ke hadapan Mahkamah Bagi Kanak-Kanak dalam masa yang dinyatakan, maka kanak-kanak itu hendaklah dibawa ke hadapan seorang Majistret yang boleh mengarahkan supaya kanak-kanak itu diletakkan di satu tempat selamat atau dalam pemeliharaan seseorang yang layak dan sesuai sehingga masa kanak-kanak itu dapat dibawa ke hadapan Mahkamah Bagi Kanak-Kanak. Jika seseorang kanak-kanak itu diletakkan di satu tempat selamat atau dalam pemeliharaan seorang yang layak dan sesuai, pihak tersebut hendaklah mempunyai kawalan ke atas, dan bertanggungjawab bagi penyenggaraan kanak-kanak itu sama seperti ibu atau bapa kanak-kanak itu (seksyen 19(3)(a) ). Selanjutnya, subseksyen (3) memperuntukkan bahawa kanak-kanak itu hendaklah terus berada dalam pemeliharaan orang yang disebut dalam perenggan (a) walaupun kanak-kanak itu dituntut oleh ibu atau bapa atau penjaganya atau mana-mana orang lain. Soalan yang timbul selepas mengkaji seksyen 19(3) ialah sama ada seksyen 19(3)(a) dan (b) menyebabkan kehilangan hak-hak penjagaan dan pemeliharaan seorang ibubapa atau penjaga ke atas seorang kanak-kanak yang memerlukan pemeliharaan dan penjagaan?

Menurut seksyen 30 (1) apabila seorang kanak-kanak dibawa ke hadapan Mahkamah bagi Kanak-Kanak di bawah seksyen 19 atau 25, mahkamah boleh:

a) memerintahkan supaya ibu atau bapa atau penjaganya menyempurnakan bon untuk menjalankan pemeliharaan dan penjagaan yang sepatutnya selama satu tempoh yang dinyatakan oleh Mahkamah Bagi Kanak-Kanak itu;

b) membuat satu perintah meletakkan kanak-kanak itu dalam jagaan seorang yang layak dan sesuai selama satu tempoh yang dinyatakan oleh Mahkamah Bagi Kanak-Kanak itu;

c) tanpa membuat apa-apa perintah lain atau sebagai tambahan kepada perintah yang dibuat di bawah perenggan (a) atau (b), membuat satu perintah meletakkan kanak-kanak itu di bawah pengawasan seorang Pelindung atau seorang lain yang dilantik bagi maksud itu oleh Mahkamah Bagi Kanak-Kanak selama satu tempoh yang dinyatakan oleh Mahkamah tersebut;

d) membuat satu perintah meletakkan kanak-kanak itu di satu tempat selamat selama tempoh tiga tahun dari tarikh perintah itu atau sehingga dia mencapai umur 18 tahun, mengikut mana-mana yang lebih pendek; atau

e) dalam hal seorang kanak-kanak yang tidak mempunyai ibu atau bapa atau penjaga atau yang telah terbuang, membuat satu perintah meletakkan kanak-kanak itu dalam pemeliharaan, jagaan dan kawalan seorang ibu atau bapa peliharaan yang didapati sesuai oleh Ketua Pengarah selama tempoh 2 tahun atau sehingga kanak-kanak itu mencapai umur 18 tahun, mengikut mana-mana yang lebih pendek, dan sementara menantikan itu, meletakkan kanak-kanak itu di suatu tempat selamat.

Jika satu perintah dibuat di bawah perenggan (e), Ketua Pengarah hendaklah dengan serta-merta berusaha untuk meletakkan kanak-kanak itu dalam pemeliharaan, jagaan dan kawalan seseorang ibu atau bapa peliharaan (seksyen 30(2) ).

Perenggan-perenggan seksyen 30(1) yang akan dibincangkan di sini adalah (b), (d) dan (e).

Perenggan (b)

Perenggan (b), seperti yang dinyatakan di atas, memberi kuasa kepada mahkamah untuk meletakkan kanak-kanak itu di dalam jagaan seorang

yang layak dan sesuai selama satu tempoh yang dinyatakan oleh Mahkamah. Oleh itu, ia adalah terpulang kepada mahkamah untuk menetapkan tempoh selama mana kanak-kanak itu akan berada dalam jagaan “seorang yang layak dan sesuai”. Soalan yang timbul adalah adakah ibu atau bapa atau penjaga hilang hak jagaan dan pemeliharaan mereka apabila perintah tersebut dibuat?

Perenggan (d)

Perenggan (d) memperuntukkan bahawa kanak-kanak itu akan diletakkan di satu tempat selamat selama tiga tahun dari tarikh perintah itu atau sehingga dia mencapai umur 18 tahun, mengikut mana-mana yang lebih pendek. Isu yang berbangkit sekali lagi adalah sama ada ibu atau bapa atau penjaga hilang hak penjagaan dan pemeliharaan semasa tempoh tiga tahun ini?

Rujukan boleh dibuat kepada seksyen 10 Akta Penjagaan Kanak-Kanak,^[9] yang memberi kuasa kepada mahkamah atau hakim untuk batalkan hak jagaan yang diberi kepada seorang penjaga, sama ada beliau ialah ibu atau bapa atau mana-mana orang lain, dan boleh melantik dari masa ke semasa, seorang lain untuk menjadi penjaga kanak-kanak tersebut. Oleh itu seksyen ini dengan jelas memperuntukkan bahawa mahkamah boleh membatalkan hak jagaan seorang penjaga dan melantik seorang lain. Walau bagaimanapun, Akta ini tidak secara nyata memberikan alasan-alasan bagi pembatalan hak jagaan. Jika seksyen 10 Akta ini dibandingkan dengan seksyen 30(1)(b) Akta 611, Akta 611 hanya memberi kuasa kepada mahkamah untuk meletakkan kanak-kanak itu di dalam pemeliharaan seseorang lain, tanpa menyatakan sama ada ibu atau bapa atau penjaga akan hilang hak penjagaan dan pemeliharaan mereka. Bagi menjawab soalan di atas, kita mestilah menunggu sehingga sesuatu kes dibawa ke hadapan mahkamah di mana mahkamah dikehendaki memberi tafsiran kepada seksyen 30(1) berkenaan hak jagaan dan pemeliharaan.^[10]

Perenggan (e)

Seksyen 30(1)(e) memperuntukkan bahawa mahkamah boleh meletakkan seorang kanak-kanak yang dibuang oleh ibu atau bapa atau penjaganya, dalam pemeliharaan, jagaan dan kawalan seorang ibu atau bapa peliharaan bagi dua tahun atau sehingga kanak-kanak itu mencapai umur lapan belas tahun, mengikut mana-mana yang lebih pendek. Dalam keadaan tersebut, Akta 611 secara nyata memperuntukkan dalam seksyen 30(4) bahawa ibu atau bapa atau penjaga kanak-kanak itu masih boleh menuntut kanak-kanak tersebut. Dengan itu, bolehlah disimpulkan bahawa ibu atau bapa atau penjaga tidak hilang hak jagaan atau pemeliharaan mereka. Jika tiada apa-apa tuntutan dibuat, mahkamah boleh membuat satu perintah menyerahkan kanak-kanak itu diangkat oleh ibu atau bapa peliharaan itu atau mana-mana orang yang berhasrat untuk mengangkat kanak-kanak itu (selepas memenuhi syarat-syarat di bawah seksyen 30(4)(a) dan (b) dan mengenepikan persetujuan dari ibu atau bapa atau penjaga bagi pengangkatan tersebut.

Salah satu seksyen dalam Akta Penjagaan Kanak-Kanak yang sama dengan seksyen 30(1)(e) Akta 611 ialah seksyen 8A(1) yang memperuntukkan bahawa jika seorang kanak-kanak telah dibuang oleh ibu atau bapa atau penjaganya atau tidak mempunyai ibu atau bapa atau penjaga, dan tiada mana-mana orang lain yang sesuai yang sanggup dan boleh memelihara kanak-kanak itu, mahkamah:

a) boleh melantik seorang Pelindung untuk menjadi penjaga sementara bagi tubuh badan dan harta kanak-kanak itu sehingga seorang penjaga boleh dilantik;

b) akan menentukan kuasa-kuasa dan tugas-tugas Pelindung sebagai seorang penjaga sementara berkenaan tubuh badan dan harta kanak-kanak itu; dan

c) boleh meletakkan apa-apa terma dan syarat, dengan mempertimbangkan kebajikan kanak-kanak, sepertimana yang difikirkan sesuai oleh Mahkamah.

Subseksyen (2) memperuntukkan bahawa subseksyen (1) akan terpakai sama ada kanak-kanak itu diletakkan di satu tempat yang selamat atau di bawah perlindungan, jagaan dan pemeliharaan seorang

ibu bapa peliharaan, berkenaan dengan mana-mana undang-undang mengenai perlindungan dan pemeliharaan kanak-kanak.

Oleh sebab rangkaikata “berkenaan dengan mana-mana undang-undang mengenai perlindungan dan pemeliharaan kanak-kanak” yang diperuntukkan di atas akan meliputi Akta 611 kini, maka seksyen 8A Akta Penjagaan Kanak-Kanak akan terpakai sebagai tambahan kepada seksyen 30 (1)(e) Akta 611.

Seksyen 30(5) Akta 611 memperuntukkan bahawa dalam menentukan perintah yang perlu dibuat, mahkamah hendaklah memberi pertimbangan utama kepada kepentingan kanak-kanak itu. Isu yang timbul seterusnya ialah apakah kriteria yang menentukan “kepentingan kanak-kanak itu”? Jawapan kepada soalan ini mungkin boleh dilihat dalam seksyen 30(6)(a) yang menyenaraikan perkara-perkara yang akan dikaji oleh mahkamah dalam menentukan kepentingan kanak-kanak, iaitu latar belakang keluarga, kelakuan secara am, suasana di rumah, rekod sekolah dan riwayat perubatan seorang kanak-kanak. Akta Penjagaan Kanak-Kanak mempunyai satu peruntukan yang seakan-akan sama, iaitu seksyen 11. Seksyen 11 menyatakan bahawa mahkamah memberi pertimbangan utama kepada kebajikan kanak-kanak. Seksyen ini dibincangkan secara detail dalam kes Re Satpal Singh, An Infant,^[11] di mana bapa kanak-kanak memohon bagi pemeliharaan. Hakim Buttrose J. menyatakan bahawa mahkamah mestilah mempertimbangkan kebajikan kanak-kanak itu secara keseluruhan. Ia tidak terhad kepada soalan sama ada kanak-kanak itu lebih bahagia di satu tempat berbanding dengan tempat yang lain. “Kebajikan” bermaksud kebajikan fizikal serta kebajikan moral.

Seksyen 30(5) dan (6) Akta 611 juga boleh dibandingkan dengan seksyen 88(2) AMU^[12] yang memperuntukkan bahawa dalam menentukan isu pemeliharaan seorang kanak-kanak, mahkamah akan mempertimbangkan kebajikan kanak-kanak sebagai pertimbangan utama. Isu ini dibincangkan dalam kes Loura Dorris a/p Laurence v Thuraisingam a/l James.^[13] Mahkamah Tinggi menyatakan bahawa walaupun “kepentingan kanak-kanak” bergantung kepada banyak faktor, beberapa faktor tersebut termasuk:

a) umur, gender, kesihatan fizikal dan mental kanak-kanak itu;

b) kesihatan fizikal dan mental ibubapa;

c) gaya kehidupan dan faktor-faktor sosial lain ibubapa;

d) kasih sayang dan ikatan emosi di antara ibubapa dan anak, dengan kebolehan ibubapa memberi kanak-kanak itu bimbingan;

e) kemampuan ibubapa untuk membekalkan kanak-kanak itu dengan makanan, perlindungan, pakaian dan rawatan perubatan;

f) cara kehidupan kanak-kanak;

g) kualiti sekolah, yang menjadi faktor penting jika salah seorang ibubapa ingin berpindah; dan

h) kemampuan dan kesanggupan ibu atau bapa untuk memupuk komunikasi dan perhubungan yang baik di antara kanak-kanak itu dan bapa atau ibu yang satu lagi.

Cetusan minda hijau saya

Minggu 10

*kanak-kanak hyperaktif*

        Pada minggu ini saya ingin berkongsi tentang tips-tips penjagaan kanak-kanak hyperaktif.

Petua menangani kanak-kanak hiperaktif (ADHD)

Anak adalah anugerah dan amanah Allah SWT kepada ibu bapa. Namun, tidak semua anak yang dilahirkan normal dan tidak memberi masalah kepada ibu bapa mereka. Ini semua adalah qadha dan qadar yang telah ditentukan, yang mana secara langsung dan tidak langsung menjadi suatu ujian kepada kedua ibu bapa. Kata orang, tidak ada penyakit yang tidak ada ubatnya kecuali tua dan mati, cuma ibu bapa perlulah mengetahui apakah masalah dan penyakit yang dihidapi oleh anak-anak mereka supaya mudah dicari ubatnya.

Disebabkan keadaan persekitaran dan juga pemakanan sekarang ini, banyak kanak-kanak yang menjadi hiperaktif dan agresif. Perilaku hiperaktif ini bukannya perilaku normal kanak-kanak tetapi ia merupakan suatu penyakit yang perlu ditangani dan diubati. Perilaku hiperaktif ini dikenali sebagai Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) di mana kanak-kanak ini tersangat aktif dan lasak, ia boleh memahami dan berfikir tetapi sukar memberi tumpuan atau perhatian. Ini menyebabkan kanak-kanak hiperaktif ini sukar bergaul dalam masyarakat dan lemah dari segi akademiknya.

Perilaku hiperaktif dan agresif ini terjadi disebabkan oleh perubahan kimia (neurotransmitter) pada otak dan selalunya otaknya bersaiz lebih kecil (5-10%) daripada normal. Di antara punca penyebab anak hiperaktif ialah ibu yang merokok semasa hamil, faktor genetik, kelahiran pramatang (premature), mengalami kecederaan otak semasa dalam kandungan, dsb.

Di antara perilaku hiperaktif yang mudah dikenalpasti ialah kanak-kanak bersikap degil, lasak dan tidak tahu duduk diam, suka membantah, suka melanggar peraturan, leka dan sukar memberi tumpuan (terutama dalam pelajaran), sering tidak berpuas hati, mudah rasa tertekan, bermasalah dalam pelajaran dan hubungan sosial dengan kawan-kawan, sering berpeluh dan mengalami sakit perut atau cirit birit.

Masalah perilaku hiperaktif di peringkat kanak-kanak ini jika tidak diubati atau ditangani dengan sewajarnya, mungkin penyakit ini akan berterusan hingga dewasa. Kanak-kanak hiperaktif ini selalunya melakukan sesuatu tanpa memikirkan orang lain di sekelilingnya, cuma ikut hatinya sahaja dan suka bermain bersendirian.

Perilaku hiperaktif ini boleh dirawati atau ditangani dengan pengurusan emosi yang berkesan, seperti tidak meninggalkannya bersendirian bergaul dengan kanak-kanak yang lebih muda kerana ditakuti dia akan menyakiti atau mencederakan mereka, jauhkan benda-benda yang tajam dan merbahaya supaya dia tidak mencederakan dirinya sendiri, perlu ditegur dan dididik serta didisplinkannya, jangan bercakap dan berlaku kasar di hadapannya kerana selalunya dia akan mengikut apa yang ibu bapa lakukan, perlukan perhatian dan tunjukkan kasih sayang yang lebih, dan jangan merendah-rendahkan dirinya di depan orang sehingga dia terasa tidak disayangi kerana ini kan memburukkan lagi keadaannya.

Petua menjaga dan merawat kanak-kanak hiperaktif diperincikan dalam artikel di bawah ini untuk dijadikan perhatian panduan kepada ibu bapa yang mempunyai anak hiperaktif…..

Teruskan sahaja berlalu…

Minggu         : 10

Hari             : Jumaat

Tarikh         : 27 April 2012

Masa            : 09:00 pm

Pada minggu ini kelas pengurusan masih lagi tidak berjalan seperti biasa A.K.A kelas batal. Hehehe… waluupun kelas batal, sebagai cacatan minggu ini saya ingin berkongsi tentang dasar polisi nurseri yang telah dihasilkan oleh kumpulan kami.

DASAR POLISI NURSERI

Kanak- kanak

a)    Memastikan kanak-kanak berumur antara 3 hingga 6 tahun

b)   Kanak-kanak perlulah sihat tubuh badan tidak cacat

Guru / staf

a)    Memastikan guru di nurseri ini mempunyai kelulusan sekurang-kurangnya diploma

b)   Memberi orientasi kepada guru semasa awal berkhidmat

c)    Memastikan guru menyertai semua kursus yang disediakan pihak pengurusan untuk memantapkan cara pengajaran kepada kanak-kanak

Yuran

a)   Yuran pendaftaran sebanyak RM800, termasuk pakaian formal dan tidak formal, insurans, alatan menulis,dan beg sekolah.

b) Yuran bulanan berbeza mengikut tahap umur kanak-kanak iaitu kanak-kanak berumur 3 dan 4 tahun sebanyak RM500 dan kanak-kanak berumur 5 dan 6 tahun RM400

c)   Memastikan ibubapa membayar yuran dalam bentuk wang tunai atau pemindahan wang ke akaun nurseri.

d)   Memastikan yuran dibayar paling lewat pada 10haribulan.

Pengangkutan

a)    Menyediakan kenderaan iaitu sebuah van (12 penumpang)

b)   Perjalanan kenderaan hanya dibenarkan apabila melebihi 10 kilometer.

Masa

a)    Memastikan guru dan pekerja mengikut jadual yang telah ditetapkan oleh pihak pengurusan

b)   Guru dan pekerja bekerja bermula 8 pagi sehingga 5 petang

c) Memastikan setiap aktiviti seperti pembelajaran, bermain, makan dan tidur  menepati masa yang telah ditetapkan

Kemudahan

a)    Kemudahan didalam kelas mestilah tidak tajam dan tidak merbahaya.

b)   Setiap peralatan bersesuaian dengan tahap umur kanak-kanak

c)  Memastikan alat permainan terdiri daripada bahan gentian kaca dan mengikut piawaian seperti tahan luntur dan mempunyai tempoh penggunaan.

d)   Memastikan bilangan alatan mengikut bilangan kanak-kanak

e)   Memastikan alat bantu mengajar menarik perhatian kanak-kanak

Persekitaran

a)    Didalam bilik darjah

-          Memastikan susun atur meja dan kerusi sesuai dengan pergerakan kanak-kanak

-          Suasana bilik darjah mestilah kondusif dan selamat

-          Suasana bilik darjah sesuai dengan kanak-kanak

b)   Di luar bilik darjah

-          Memastikan persekitaran luar tidak membahayakan kanak-kanak

-          Memastikan terdapat guru atau pembantu murid semasa kanak-kanak berada diluar bilik darjah

-          Keselamatan luar bilik darjah mestilah terjamin seperti rumput tidak panjang.

Komuniti

a)    Memastikan nurseri menepati piawaian yang ditetapkan

b)   Memastikan penubuhan nurseri mendapat kelulusan daripada jabatan kebajikan masyarakat atau pihak lain-lain.

Ibu bapa

a)    Memastikan ibu bapa mematuhi peraturan di nurseri dari segi waktu pembayaran yuran.

b)   Memastikan ibu bapa warganegara Malaysia.

c)    Memastikan ibu bapa melibatkan diri dalam aktiviti yang dianjurkan nurseri.

d)   Memastikan ibu bapa memberitahu pihak nurseri sekiranya terdapat alahan pada kanak-kanak.

Keselamatan

a)   Pihak nurseri akan memastikan keselamatan kanak-kanak sama ada di dalam mahupun di luar bilik darjah.

b) Memastikan taman permainan selamat digunakan kanak-kanak dan mengikut piawaian.

c)  Memastikan tandas kanak-kanak dibina sesuai mengikut umur dan selamat digunakan.

d)   Memastikan ruang makan berada dalam keadaan bersih dan selamat seperti tiada perkakas tajam berhampiran ruang makan kanak-kanak.

e)   Memastikan ruang tidur kanak-kanak selesa dan bersih.

CACATAN MINDA HIJAU SAYA

Minggu 9

*kanak-kanak kreatif*

          Pada minggu ini saya ingin berkongsi tentang kreativiti kanak-kanak. Diharapkan pencarian saya ini dapat dikongsi bersama kawan-kawan semua.

MEMBINA DAYA KREATIF KANAK-KANAK

DAYA kreatif bukan hanya bergantung kepada keupayaan, tetapi juga sikap seseorang dalam menghadapi kehidupan.

Daya kreatif paling jelas dapat dilihat pada kanak-kanak kerana bagi mereka segalanya adalah baru dan otak mereka yang kecil sentiasa cuba menggabungkan fikiran dan idea-idea, sambil meneroka dunia di sekeliling mereka.

Bagaimanapun, jika ibu bapa ingin menanamkan daya kreatif ini dalam diri anak-anak, perkara penting yang perlu diketahui ialah perbezaan antara kreativiti dan kepintaran. Semua orang mempunyai potensi atau bakat kreatif semula jadi. Sebagai guru, ibu bapa atau penjaga, mereka boleh mempengaruhi kanak-kanak untuk meningkatkan daya kreatif .

Tugas membesarkan anak-anak yang kreatif adalah lebih mudah daripada yang disangkakan. 

Tip-tip penting:-

> Ibu bapa hanya perlu memberikan sedikit galakan dan peluang untuk mereka mendapat kebebasan untuk bertindak dan bersuara. 

> Ibu bapa boleh menyediakan pelbagai jenis bahan untuk mainan kreatif anak seperti alat-alat lukisan, pakaian lama, tanah liat dan doh mainan buatan sendiri, blok binaan atau kotak, dan sebagainya.

> Ibu juga boleh membacakan buku untuk anak-anak dan menggalakkan mereka membaca. Tunjukkan kepada mereka bahawa membaca adalah kegiatan yang menyeronokkan.

> Sesetengah kanak-kanak memang gemar melukis dan mewarnakan lukisan. Mereka akan melakukannya tanpa disuruh. Tetapi kanak-kanak yang lebih penakut atau pemalu mungkin memerlukan idea untuk mendorong mereka memulakannya.

> Ada kanak-kanak yang mungkin gemar melukis objek, orang atau haiwan yang mereka lihat. Ini adalah cara yang baik untuk meningkatkan kemahiran pemerhatian atau pengamatan mereka. 

> Jangan galakkan mereka melukis watak-watak kartun popular. Sebaik-baiknya, galakkan kanak-kanak mencipta atau melukis watak mereka sendiri.

> Secara umum, elakkan aktiviti-aktiviti seni membabitkan langkah demi langkah yang membawakan hasil yang boleh diramalkan. 

> Gunakan bahan-bahan berlainan untuk aktiviti-aktiviti lama. Sebagai contoh, semburkan krim pencukur pada cermin tingkap atau ke atas meja dan biarkan mereka melukis dengan jari. 

> Atau, warnakan beras dengan menggunakan pewarna makanan dan biarkan mereka cuba membuat koolam. Atau, izinkan mereka menggunakan selimut, kerusi dan kotak untuk membuat istana.

> Galakkan mereka memikirkan sesuatu dengan sendiri. Ibu bapa seharusnya menyokong idea atau ciptaan mereka - bukan mengkritik atau cuba membetulkan rupa atau bentuk hasil kreatif mereka.

Hasil penyelidikan menunjukkan bahawa individu yang sangat kreatif biasanya lahir daripada keluarga yang mengenakan terlalu sedikit peraturan penting tetapi bermakna.

Pakar pendidikan awal Itali, Loris Malaguzzi yang menulis dalam The Hundred Languages of Children berkata, kreativiti lahir daripada pelbagai pengalaman.

Ia disertakan dengan pembangunan sumber peribadi yang mendapat sokongan, termasuk kebebasan untuk meneroka luar daripada batas pengetahuan.

Dalam usaha untuk meningkatkan daya kreatif anak-anak, tugas ibu bapa ialah untuk membantu mereka mendaki gunung mereka sendiri, setinggi yang terdaya. Tiada sesiapa yang dapat melakukan lebih daripada itu.